Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.

Xhensila ben rrefimin prekes mes loteve: I lutesha Zotit vec vaizen na e shpeto…

Xhensila Myrtezaj, e ftuar ne ABC news, rrefen momentin me te veshtire te jetes se saj.

“Nje moment shume i veshtire qe une kam kalur, gjate ketij viti, hidhet me COVID-19. Nuk kuptoja se cfare vajza kishte, kishte temperature gjate gjithe kohes dhe nuk i ulej temperatura dhe pasi i bej te gjitha ekzaminimet e nevojshme, doli qe vajza nuk kishte asnje simptome te tipit viral, pra nuk ishte viroze tregon ajo.

“Mua me kishte dhene disa simptoma dhe qe ne momentin e pare u transferova per tek shtepia qe kemi ne Lalez, dhe u karantinuam aty sebashku me vajzen. Edhe pse Besi nuk ishte pozitiv pasi i berme te dy testet, jo Ajkes sepse Ajka eshte shume e vogel. Besi beri nje sakrifice shume te madhe, pasi edhe pse nuk ishte pozitiv erdhi dhe qendroi me ne te dyja, ashtu sikurse do kisha bere edhe une sigurisht. Pasi vajza u sherua, une e ndjeja se kisha simptomat e Covid-19 edhe gjate kohes qe Ajka ishte e semure por nuk kisha kohe te mendoja aspak per veten”, tregon ajo.

“Pasi dolem negativ, te gjithe familjarisht sig ishim, mendova se ia hodha. Gjate kthimit nga Lalzi, ishte e diele, rreth ora dhjete dhe une kisha nje parandjenje se duhet te iknim sepse nga e hena me prisnin edhe shume pune qe kisha lene pezull ne Tirane dhe mezi prisja te shkoja. Aty diku afer Vores, ndjej nje godi’tje shume te forte ne kraharor, vajzen e kishim mbrapa ne vendin e saj, qe te dyja ishim prapa dhe shtrengova Besin per nje moment dhe Besi e ndjeu ate se une kisha nepermjet ftohtesise qe ndjeja.

E vetmja gje qe une mendova ne ate moment ishte se kaq ishte per mua, filluan te dri’dhurat te pakontrolluara, oksigjeni iku pothuajse komplet, te rrahurat e zemres…”, rrefen ajo.

“Une jam nje person qe kam nje jete shume te shendetshme, bej ushtrime, sport, ushqehem shendetshem, kam nje lloj rutine timen qe gjithmone jam shume e disiplinuar dhe shume rigoroze ne kete drejtim”.

“E vetmja gje qe me erdhi nder mend ishte “Zot, pse pikerisht tani qe kam vajzen afer”, sepse Ajka eshte aq e rritur sa per te kuptuar se cfare po ndodh. Une po mundohesha ta kontrolloja situaten por ishte totalisht e pamenaxhuar. Fale Zotit, ishim shume afer Tiranes dhe mund te vepronim me spitalet aty afer.