Historia e jetes se vajzes se re nga Dibra nisi kur ajo ishte duke mbyllur Maturen dhe i gjithe fisi i saj ishte mbledhur dhe kishin vendosur qe ajo do te merrte si dege Mjekesine.
Mesazhi i saj eshte ky: ‘Mua as nena e as babai nuk me kane pyetur se cfare doja une’.
Vetem pse isha nxenese e shkelqyer, ishte e paravendosur se une duhet te behesha me patjeter mjeke.
U mblodhen gati 100 veta dhe festonin per mua sepse e paten zgjodhur ata degen e Mjekesise.
Dhe une s`kisha c`te beja me pasi isha e prere per te ndenjur mbi libra.
Vitin e pare une e mbylla shume mire. Por gjithsesi une nuk e doja ate dege, madje edhe vete mjeket dhe spitalin une nuk i shof dot me sy.
Endrra ime eshte Psikologjia dhe prandaj per kete vendosa ta braktis Shkollen.
Me doli nje ‘Shpetimtare’, nje zonje qe me mori me vete dhe me ndihmoi te realizohesha.
Vtin e pare e bera pushim e u mora me gjuhen, por pastaj fillova ne Degen time te preferuar.
Sot jam ne vitin e fundit te studimeve dhe po ia dal mbane shume mire madje kam pas oferta edhe pune, botime ne nje gazete ku te shkruaj per problemet e femijeve.
