Tashme ne Shqiperi ka rene virusi dhe shpresojme qe ne do ta kalojme me sukses por duhet te zbatojme rregullat dhe te rrime sa me shume ne shtepi qe te largojme virusin por nje leter e bukur vjen nga Tea Islamaj.Respekt pe per te gjithe personelin mjeksore.
Kjo është Lina ime, një ndër mijëra bluza të bardha në Shqipëri dhe ndoshta miliona në botë që do përballen në front të parë me coronavirusin.Mjeket jane heronjte tane.
Jam ndjerë gjithmonë krenare për të, por sot krenaria ime kalon përtej sublimes. Lina ime është infermiere dhe ashtu me temperaturë vetë (grip i zakonshëm për ta qartësuar) është ngritur prej shtratit dhe ka shkuar në mbledhjen e emergjencës në ambientet e QSUT sot. I kanë thënë për gadishmëri të plotë në rast nevoje për ndërhyrje në pavionin e karantinës.
Ashtu si Lina ime, edhe qindra kolegët e saj.Zoti i ruajt te gjithe qe kujdesen per ne.
Lina dhe kolegët e saj do të duhet të mbyllen në karantinë të kujdesen për të infektuarit. Lina ime dhe kolegët e saj do duhet të mos dalin nga karantina deri në qetësim të situatës.
Lina ime dhe kolegët e saj do hajnë, do pijnë, do lahen, do flenë brenda karantinës. Lina dhe kolegët e saj do qëndrojnë për një farë kohe larg nga ne familjarët e tyre, pa na përqafuar, pa pirë një kafe me ne.
Teksa po e pyesja se ç’kish ndodhur dhe ç’ish vendosur në mbledhje, me gjysëm zëri më tha: Nuk kam frikë nga aty brenda, do jem e sigurtë. Kam frikë të qëndroj pa ju në këtë periudhë.
Nuk e mohoj që u emocionova, por pa e dhënë veten në sy të saj. Arrita të reflektoj me qetësi, siç kam bërë në gjithë këtë periudhë “paniku” e dola në disa konkluzione të thjeshta.
Sot hero nuk është shishja e dezinfektantit, as maska, as letrat e lagura. Sot heronj janë mjekët, infermierët, doktorët, sanitarët. Po po. Sot heronj janë këta persona që i kemi përdhosur imazhin ndër vite si hajdutë, të paaftë, lekistë, të papërgjegjshëm se nuk na injektojnë dot ilaçin që mungon në raft për mijëra arsye që populli nuk i di.
Do jenë bluzat e bardha, të cilët për hatër të pasionit dhe humanitetit për profesionin e tyre, do jetojnë së bashku me virusin. Do arrijnë të mësohen me të, të luftojnë me të, ta zhdukin atë.
Lina ime dhe kolegët e saj do ndalojnë kohën e tyre për hatër të një elementi mikroskopik të quajtur COVID-19. Nuk dihet fati i Linës time dhe kolegëve të saj. Nuk dihet as sa do zgjasë “burgosja” e tyre brenda një spitali, as sa do më duhet ndoshta të qëndroj larg sime mëje, por di që sot bluzat e bardha janë i vetmi shpëtim që na ka mbetur.
Bluzat e bardha e kanë situatën në dorë dhe shpresojme qe te behet me mire.Mos harroni te ndiqni kehsillat per te larguar virusin nga vendi yne.
