Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.

Vajza i plotëson dëshirën 91-vjeçares, e çon për herë të parë në det!

Micol Beltramini është një shkrimtare milaneze e cila na tregoi historinë e saj me gjyshen 91-vjeçare dhe ëndrrën e saj të mbetur peng.

Gjithçka nisi teksa ajo ishte ulur me të dashurin e saj në një lokal në Navigli, dhe pa gjyshen Mariuccia, 91 vjeçe vetëm, por me sa duket plot energji. Të paktën derisa një mbrëmje ajo humbi çelësat e shtëpisë dhe Micol zbuloi sekretin e saj.

“Ishte e pamundur të mos e vije re. Duke folur Mariuccia më tha se ajo nuk kishte qenë kurrë në det dhe reagimi im i parë ishte habia. Nisa te pyesja veten se ku ishte, çfarë bënte, doja të dija gjithçka për të. Por një mbrëmje kuptova se deti ishte problemi më i vogël i saj.”, thotë Micol Beltramini, që jeton në lagje prej dymbëdhjetë vitesh.

Një mbrëmje Mariuccia humbi çelësat e shtëpisë dhe filloi të mërzitet. Dyqanxhinjtë e lagjes, duke ditur lidhjen e saj me zonjën, thërrasin Micolin që nxiton në ndihmë, së bashku me karabinierët dhe zjarrfikësit.

“Kur hymë në atë apartament, kuptova kushtet e tmerrshme në të cilat jetonte Mariuccia. Në një postim në Facebook pyeta miqtë e mi se cili prej tyre dëshironte të vinte ta vizitonte Mariuccian, duke siguruar edhe mësime për thurje me grep. Ajo më kishte dhënë mësime javët e kaluara”, kujton shkrimtarja.

Reagimi ishte i papritur. Qindra njerëz janë ofruar të vizitojnë gjyshen, duke sjellë fëmijë, qen dhe lojëra për të luajtur së bashku.

“Shpresoja, pasi e kisha zgjidhur këtë problem të madh, që më në fund të mund ta çoja në det. Por pak kohë pasi nëna ime u sëmur dhe vdiq, dhe më pas mbërriti edhe Covid: dukej se fati nuk ishte në anën tonë”, kujton shkrimtarja.

Më në fund në shtator 2022, dy mikeshat ia dolën.

“Unë e çova në Varigotti dhe gjëja e parë që më tha ishte: Nuk është si Ticino. I vetmi lum të cilin ajo kishte parë deri këtij momenti. Ajo kishte pak frikë nga valët, por ne qëndruam të përqafuara në buzë të ujit derisa ajo u mësua me të”, tregoi shkrimtarja./Fanpage/M.K/dritare.net